Wydarzenia towarzyszące

Prawdziwe spotyka nieprawdziwe. „Drama” to spacer na ciemną stronę romantyzmu, skok w głąb mrocznego lasu pełnego widziadeł i mgły. Zainspirowany pierwszym baletem romantycznym „Sylfida”, Paweł Sakowicz w duecie z Karoliną Kraczkowską z pomocą tańca i dwóch ciał bada to, co realne i nierealne, własne i zapożyczone, fizyczne i niefizyczne. Czym jest romantyzm dziś? Co się z nami dzieje, gdy porzucimy rozsądek i wiarę w materialną rzeczywistość, by wyruszyć w drogę w mrok?

choreografia, taniec, kostiumy: Paweł Sakowicz
współpraca choreograficzna, taniec: Karolina Kraczkowska
muzyka: Justyna Stasiowska
reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
koprodukcja: Lubelski Teatr Tańca - CK Lublin
przy wsparciu: Studio Teatrgaleria, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego

Powstała w okresie pandemii performans butoh, ostatnia część tryptyku Punkt zero. Tym razem artystka pyta o sens i granice istnienia. Stan nieustającej transformacji i towarzyszące jej napięcie wciągają widzów w wir poszukiwań. Co robić, gdy wzroku nie starcza by zobaczyć a wyobraźnia zawodzi? Ciekawość pogłębia się w sytuacji granicznej, gdy życie i śmierć stają się tożsame.

Muzyka współtworząca spektakl jest nieprzypadkowa. Cyklicznie rezonujący w starym drewnie didgeridoo dźwięk, jak oddech ziemi, trwa dopóki trwa nieustający taniec życia i śmierci.

Anita Zdrojewska: butoh (choreografia/taniec)
Ruff Libner: muzyka na żywo (didjeridoo, hangpan, shruti, drumle)

Spektakl przedstawia przerysowaną wizję naszego społeczeństwa, którą kontrastuje z rzeczywistością pracowników fabryk krajów rozwijających się. Wszyscy tacy sami, wszyscy „bez twarzy”. Nawet nie próbują udawać, że są szczęśliwi. Kolorowa emanacja sukcesu jest zastąpiona smutną i niekończącą się rutyną, która prowadzi donikąd. Wykorzystując formę tańca współczesnego jako najszczerszego środka ekspresji, spektakl skłania widzów do rozważań dotyczących roli jednostki w społeczeństwie i stawia szereg pytań dot. roli człowieka w społeczeństwie.

choreografia – Bartek Woszczyński
kompozytorzy – ATMO (Giulio Donati & Simone Donati)
tancerze – Abián Nauzet Hernández Herrera, Fabiana Mangialardi, Francesca Merolla, Michał Adam Góral, Urszula Woszczyńska
reżyseria światła – Artur Wytrykus
projekt kostiumów – Joanna Woszczyńska
konsultacje dramaturgiczne – Karolina Kroczak

Premiera polishdancephotography.art, nowo powstałej strony, autorskiego projektu fotografki Marty Ankiersztejn. Jest to cyfrowa galeria prezentująca najciekawsze osobistości ze świata fotografii tańca i ich dorobek ostatniej dekady. Wśród zaproszonych fotografek i fotografów znaleźli się: Pat Mic, Klaudyna Schubert, Katarzyna Machniewicz, Jakub Wittchen, Maciej Rukasz, Maciej Zakrzewski i Tomasz Ćwiertnia.

Projekt został zrealizowany w ramach tegorocznego stypendium Kultura w sieci.

Organizator: Marta Ankiersztejn
Miejsce: Centrum Konferencyjne Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Anielewicza 6

Solo dotyczy możliwych i wyobrażonych emanacji ciała sztucznej inteligencji. Stawia pytania o przyszłość ciała i rozważa jego brak jako alternatywę na wymazanie kategorii normatywności i nienormatywności. Czy może istnieć ucieleśnione poznanie bez ciała? Czy brak ciała unieważnia jego polityczny wymiar? Łukasz Wójcicki intelektualnie queeruje fizyczność, szukając w swoim białym, heteronormatywnym i sprawnym ciele performatywnych pęknięć. Performer-tancerz, poprzez poetykę języka programowania rozbraja biologiczny wymiar ciała.

Koncepcja, tekst i wykonanie: Łukasz Wójcicki
Spektakl jest rozwinięciem pracy, która powstała na zakończenie II roku kursu choreografii eksperymentalnej „Choreografia w centrum” kolektywu Centrum w Ruchu.
Opieka artystyczna: Renata Piotrowska-Auffret
Praca powstała dzięki wsparciu Fundacji Burdąg

W żargonie działkowców „byłem na RODOS” nawiązuje do taniego wypoczynku na łonie natury. RODOS (Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką) są kojarzone z rekreacją i relaksem. To również przestrzeń pełna zagadek i tajemnic, miejsce odosobnienia, gdzie łatwiej ukryć coś „niestosownego”. Projekt RODOS to nie tylko wycieczka krajoznawcza, ale też cruising podziemia działkowców. Spektakl znalazł się w rankingu TOP10 tygodnika „Polityka” w kategorii TEATR 2019.

koncepcja, choreografia: Wojciech Grudziński
performance: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Wojciech Grudziński, Oskar Malinowski
tancerka rewiowa: Justyna Zientek
głos: Dobromir Dymecki
dramaturgia: Joanna Ostrowska, Paweł Soszyński
muzyka: Wojtek Blecharz
scenografia, wizualizacje: Rafał Dominik
reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
kostiumy: Natalia Mleczak
wideo: Bartek Zalewski

LAST jest zaproszeniem do poruszania się po czterech równoległych przestrzeniach: Negacji, Nieśmiertelności, Wojny i Dualizmu zakodowanych w Dzienniku Niżyńskiego. Punktem wyjścia projektu jest ostatni publiczny taniec Wacława Niżyńskiego, który odbył się 19 stycznia 1919 roku w hotelu Suvretta House w szwajcarskim St. Moritz. Tancerze, choreografowie, performerzy, kompozytorzy i artyści video pochodzący z Polski, Czech, Słowacji i Węgier stworzyli razem wielopoziomowy portret najsłynniejszego tancerza wszech czasów.

koncepcja i reżyseria: Dawid Żakowski
producent kreatywny: Zofia Urszula Komasa
choreografia: Kat Rampackova (SK), Martin Talaga (CZ), Ewelina Sobieraj (PL)
performerzy: Wojciech Grudziński, Borys Jaźnicki, Piotr Polak, Maciej Tomaszewski, Emil Wesołowski; Muzyka: Mary Komasa, Teoniki Rożynek, Balazs Varnai (HU); Wideo: Luke Jascz (PL), Kristof Szabo (HU); Światło i przestrzeń: Israel Lopez; Zapach: Kaja Domińska
produkcja: Iwa Ostrowska / Stowarzyszenie Sztuka Nowa
współpraca: Piotr Piotrowicz, Karolina Dziełak-Żakowska/ Bartosz Samitowski (Warsztaty Psychologii Głębi)